25 juni 2007
Pudna,
Wachten, wachten, wachten... Gisteren was er een groot RHCP concert in Nijmegen, in een ruim park. Het terein zag er een beetje uit zoals een mini-LowLands-terein eruit zou zien: als je binnenkomt, door een mooi versierde poort, heb je links en rechts Merchendise-kraampjes, voor je een stalling waar je munten kan wisselen voor jou geld, want daar moet je je eten en drinken van betalen bij de kraampjes van La Place. Ik voelde me dus wel thuis, ook al regende het behoorlijk. We hadden hele mooie regencapes gekocht van doorzichtig plastic (voor 5 euro p.s., afzetters!) dus werden we gelukkig niet nat. Op de kaartjes stond dat het hele spektakel om 5 uur zou beginnen, dus stonden we daar om 4 uur. Natuurlijk hadden we er wel rekening mee gehouden dat het zou uitlopen, en we wisten van het voorprogramma (Dirty Pretty Things). Dat begon echter pas om een uur of 7. Eerst kregen een of andere vreselijke act, van een DJ en een rapper (vooral de rapper) die heeeeel wat aandacht te kort kwam!
Je ziet het publiek ook van alles naar het podium gooien (als iets het hoofd van die gozer net niet raakte hoorde je een luid "aaaaaaaaah"). Dat was wel lachen. Maar wat was het een eikel zeg! Tering! Zelfs mijn moeder, die alle soorten concerten wel heeft meegemaakt, heeft zoiets als dit nog nooit gezien (en NEE, heb geen medelijden!).
klik op het plaatje voor een grotere versie.
Afijn, toen dat eenmaal achter de rug was was het weer wachten, wachten, wachten. Toen om 7 uur, of half 8 ofzoiets, en 20 regenbuien later kwam het echte voorprogramma, Dirty Pretty Things. Iedereen was door het dolle! Nouja, niet echt dus. We wilden allemaal de Peppers wel eens zien! Ik begon ondertussen te betwijfelen of ze nog wel zouden komen. Maar gelukkig was deze act best leuk, en het publiek juichte en klapte zelfs, in plaats van met stukken hout en flesjes Cola te gooien. Toen dit ook was afgelopen, konden we weer wachten. Mijn vader, die het al niet meer zo op concerten heeft, vond het niet zo leuk meer.
Klik op het plaatje voor een grotere versie.
Cato, wiens eerste concert dit was, werd alleen maar enthosiaster (hoe schrijf je dat) en eerlijk gezegd werd mijn humeur ook alleen maar beter, ook al vond ik het ronduit belachelijk dat we zo lang moesten wachten! Maar uiteindelijk... kwamen ze toch nog! Een een hele aardige meneer waarvan de naam onbekend is en met een hele sterke nek, heeft Cato het halve concert op zijn nek laten zitten, en zelfs laten staan. Heel erg bedankt mijnheer als u dit leest! Want zo had ze wel een fantastisch uitzicht, ik heb ook even op papa's nek gezeten, en zo kon ik de RHCP toch nog in het echt zien (mijn moeder heeft ze bijv. alleen via de schermen gezien, zielig toch).
Klik op het plaatje vooe een grotere versie.
Tijdens het concert wisten we waarom het zo lang heeft geduurd allemaal; omdat ze overal schermen hadden en veel lichteffecten was het nog te licht om op te treden, gelukkig was alles het wachten waard! Zelfs het wachten toen we met z'n 55.000-en door het park terug liepen naar de parkeergarage, waar we uiteindelijk nog eens een uur moesten wachten tot het verkeer op gang kwam (alles stond stil omdat alle mensen gewoon door rood liepen etc.). Het concert was afgelopen om 11 uur en we kwamen om 2 uur thuis aan.
Klik op het plaatje voor een grotere versie.
Klik op het plaatje voor een grotere versie.
Filmpjes van het concert komen later!
XXX SOPHIE
