Het begin van

Het was begin 2011. Op het dak van een flat in Amsterdam hadden tientallen mensen het nieuwe jaar ingeluid met veel drank. De oliebollen die beneden in de schalen lagen hadden een vage biersmaak en waren hard.
Om er tussenuit te gaan was er een paar dagen later een reisje voor twee geboekt naar Praag, met overnachtingen in een hostel. De kamer deelden ze met vijf vreemde jongens, wat toch een beetje naar aanvoelde. De eerste nacht werd er weinig geslapen vanwege de spanning. Maar de daarop volgende drie dagen waren heerlijk en zonder zorgen. De vlucht terug was dat ook nog, daarna begon de stress weer. Na het inleveren van het thuistentamen volgden een paar rustige dagen. De sneeuw was eindelijk weg wat het lopen op straat een stuk makkelijker maakte.
De vorm van je gezicht bepaalt hoe de tranen stromen.
Om het huis in Amsterdam weer te bezoeken was een opluchting, al was het maar om de volle tas kleren te kunnen wassen en in een groot bed te slapen. Alleen is het missende gerammel van een rennend diertje in haar ratje een soort vacuümplek van geluid naast het kastje met dvd's.
Hoewel de thermostaat 22 graden Celcius aangeeft bibber ik en zijn mijn handen ijskoud, maar dat zal wel van het typen komen.
Geert is er niet best aan toe. De vleesetende plant, de enige plant in huis, droogt langzaam uit. En dat terwijl hij zo veel water krijgt. De trompetbekerplant, ook wel Sarracenia, is dan ook lastig in leven te houden.
Op het aanrecht liggen een paar opmerkelijke dingen. Naast de gewone apparaten, een tosti-ijzer, Senseo-apparaat en een paar bananen, staat er een platenspeler op. De stekker hangt naar de grond gericht en de krant van gisteren ligt er op. Die krant is nog niet gelezen. Naast de speler staat een schaal met van alles en nog wat erin.
Muziek gaat door merg en been en hart en ziel.