A thing to forget

27 oktober 2008, 22:35 u.

N nk e
& I cn fogee
an ubn i hdoe eins t't onfoohrgt
t I Hwe lde do't trthe I d'tk tia e ftoels
t&h sae faroider e
ssmiso hcanh etro dn mn't hi gter eicn I
o wef k dsmep
b foetrg I t hketl
tnui.
hho ot t

Barcelona

20 oktober 2008, 10:22 u.

Even een saai verslagje over Barcelona, waar ik vorige week geweest ben. Zaterdag eerst 20 uur met de bus, wat echt niet leuk is. Vooral niet met al die schreeuwende mensen achterin. Toen we aankwamen in Barcelona konden we alleen nog maar onze spullen droppen in het hostel, we konden er nog niet in. Daar was het "te vroeg" voor. Het was 11 uur ofzo. Nouja, dus gingen we wat dingen doen enzo. Was wel mooi (Gaudí). De kamers van ons Hostel waren echt vreselijk. Wij zaten met z'n negenen op een kamer zonder raam. Gelukkig hadden we wel een eigen badkamertje. Verder waren de muren aan de bovenkant open, en kon je dus álles horen van andere mensen. Wat vooral leuk was als je dronken bent. Nou goed, over het algemeen vond ik het niet echt geweldig, de mensen waren echt kut, en daar moet je wel de hele dag mee op pad. De dingen die we zagen waren meestal wel mooi, alleen het museum van Dali viel tegen.
Maarja, ik ben in elk geval weer blij dat ik terug ben. :)
Nu is het vakantie en wilde ik eigenlijk niet veel gaan doen, behalve m'n kamer verbouwen (als je zin hebt om te helpen mag dat. :P ). Maar ik moet eigenlijk ook nog m'n Engels boek uitlezen en een reisverslag maken van de buitenlandse reis. Geen idee hoe ik dat ga doen, ik zie wel.
xxxxxx

It was fun

9 oktober 2008, 22:12 u.

Yes, vanochtend naar de doker. Nee, dat was niet leuk. Wacht. Opnieuw.

Ik ben een beetje raar. 'Ja, goh?' zou je nu zeggen. Ja, góh dus. Want vandaag moest ik naar een bloedprikker. Niet dat dat woord bestaat maar je weet wat ik bedoel. Ik moest dus bloed laten prikken. Ook best raar, want dat bloed prik je niet echt. Goed, ik daar zitten in de wachtkamer (iedereen was daar 70+). Was ik eindelijk aan de beurt. Moest ik maar drie buisjes. Godver. Mag ik eindelijk eens! Nouja, het was al weer lang geleden dat ik dit voor het laatst had laten doen, dus de behoefte was er wel weer. Nu denk je misschien 'Heel fijn voor je' in dat geval vind je mijn andere blogs waarschijnlijk net zo amuserend als deze. Als je denkt 'Dat wijf is echt raar, vindt ze bloedprikken nou leuk?' dan heb je me door, ook al kan je je niet met mij identificeren. Ook is er nog de mogelijkheid dat je denkt 'Eindelijk iemand gevonden met wie ik dit deel!'. In dat geval vraag ik je contact met mij op te nemen want dat zou ik erg leuk vinden. Ik ben erg benieuwd hoeveel mensen zich aanmelden. Ik denk niet zo heel veel want veel mensen zijn eerder bang voor een naald in hun arm dan dat ze het amusant vinden om er naar te kijken. HA. Ik wel dus.

Ik hoop dat jullie nog mijn vrienden willen blijven.

Een slecht verhaal

3 oktober 2008, 20:30 u.

Twee oktober was een regenachtige dag, en ook een lange dag voor de meeste mensen. Donderdag is altijd een lange kutdag. Standaard. Toch waren er een stuk of zes kiddo's die niet zoals iedereen levenloos de lessen uitzaten. 's Avonds om acht uur zou één van hun wensdromen in vervulling gaan in de vorm van een concert in Ahoy. Daarom vertrokken ze zo snel mogelijk na school om de trein te halen naar Rotterdam. Even was het onzeker of ze het zouden halen, maar alles kwam goed. Na een treinreis van ongeveer anderhalf uur kwamen ze aan, twee uur voor de deuren open zouden gaan. Ze waren niet de eersten, ook al stonden er niet heel erg veel mensen. Het regende nu hard, maar de mensenmassa ging schuil onder een dak van paraplu's en poncho's. Zingend stonden ze te wachten. Niet alle mensen waren daar even blij mee, maar daar trokken ze zich niks van aan.
En eindelijk, na twee uur wachten, een paar regenbuien en dooie tenen gingen de deuren open. De mensenmassa die inmiddels drie keer zo groot was geworden duwde en trok om als eerste naar binnen te kunnen. De zes koters wurmden zich behendig naar voren en renden zo hard als ze konden naar de zaal. Daar ploften ze een beetje ongemakkelijk neer tussen tientallen benen. Over een uur zou eerst het voorprogramma komen. Gelukkig liep het niet uit en konden ze hun oncomfortabele houding snel achter zich laten. Na een half uur was het voorprogramma al klaar en dan was het nu wachten op de hoofdact... De spanning groeide naarmate de minuten verstreken. Een paar aardige maar nogal foute studenten, twee stuks, stonden voor de zes verwachtingsvolle hoofdpersonages en praatten met ze over tekenfilms als Fairly Odd Parents, Spongebob, Dommel, Brum, Dino Baby's en nog veel meer sentimentele dingen uit de jeugd die zo ver weg leek. Hun gesprek werd echter onderbroken toen de hoofdact eindelijk opkwam. Een enorm lawaai steeg op uit de mensenmassa in Ahoy. En daar waren ze dan, helemaal live, helemaal geweldig, helemaal voor de tweede keer, helemaal ... COLDPLAY. En wat waren ze goed. Ze speelden alles waar de zes koters van gedroomd hadden (behalve Warning Sign dan) en de effecten waren duizend keer zo mooi dan in Paradiso. Toch is het moeilijk te zeggen welk concert mooier was, maar één ding is zeker, als Jesse vandaag niet op school zou zijn geweest, zou hij gelukkig gestorven zijn. Aldus Jesse.

En vandaag staat die idioot er gewoon weer!
xxx