Very Important!

Lieve mensen!
Hier volgt een belangrijke mededeling, dus leest u dit alstublieft zorgvuldig door. Het geval CJP heeft een leuke actie, voor 500 leden waren er gratis domeinnamen aan te maken op de site Strato. Voor een jaar. Natuurlijk heb ik dat meteen gedaan, en daarom zal ik voor in elk geval het komende jaar mijn bericht op pudna.nl plaatsen! Tenzij het natuurlijk een ontzettende kutsite is, maar daar ga ik niet vanuit. Hij zal er misschien nog even niet heel schitterend uitzien, maar ik zal er hard aan werken. Of ik ga er na de vakantie hard aan werken. Als ik terugverhuis naar deze weblog, om wat voor redendan ook, post ik dat natuurlijk op beide sites. Oké, waar wacht je op? Hier valt niks meer te lezen, promise!

EDIT: Oké, mensen. Voorlopig snap ik nog geen ene kont van WordPress, dus blijf voorlopig nog maar gewoon deze easy web-log checken. Ha-ha, wat een grap dit.

Back to life

29 juli 2009, 20:27 u.

Wat zal het hier donker worden. Nu al zie ik weinig, maar als de lichte gloed onder de wolken aan de horizon ook weg is, zal ik geen hand voor ogen meer kunnen zien. Er zijn hier geen lantaarnpalen die de lucht vervuilen, aan de overkant van de baai zijn slechts een paar lichten te zien. Waaronder, helemaal links, die van een vuurtoren. Elke paar seconden wordt het licht weerspiegeld in de zee. Verder kan ik ook de zee niet zien, ik hoor haar ruisen zelfs niet meer. Wel krekels, overal. Helemaal om me heen, behalve boven mij. Want boven mij rijst slechts het huis op, en ver daarboven - ook al lijkt het dichtbij - de wolken. De sterren kan ik niet zien. Zonder sterren is het nog donkerder.
Heel soms komt er een auto voorbij. Eerst zie ik dan bomen en een huisje oplichten door de koplampen, daarna pas de auto die voorbij komt. De auto hoor ik niet. Wat zal het hier stil zijn. Nu hoor ik alleen nog de krekels, maar als die ook stil worden, hoor ik echt niks meer. Het donkere koester ik. Dan kijk ik voor me en stel ik mijn ogen scherp op dichtbij, dan op ver weg. Dichtbij, ver weg. Er wordt niks onscherp op scherp in mijn beeld, want daar is niet genoeg licht voor. Het stille verdrijf ik, meer uit mijn hoofd dan uit mijn oren. Dat drukt te veel, ik voel het tegen mijn schedel beuken. Er is altijd wel passende muziek, een beetje rustig en niet te hard. De krekels kan ik er nog doorheen horen.
Het is nog donkerder geworden. De sterren lijken door de wolken heen te schijnen en het licht van de vuurtoren reikt verder dan eerst. Het wegglijden in het gekoesterde, met de muziek en het donkere.

Drifter

6 juli 2009, 13:19 u.

Het is vandaag de eerste dag voor mij in Bussum. Ik verblijf dus in het lelijke appartement van mijn opa en oma die op dit moment in Indonesië vertoeven. Very nice dichtbij alles dus.

Ik weet af en toe echt niet waar ik het moet zoeken, de laatste dagen. Van de warmte, de jeuk, de verveling, de afgrond. Als iemand hetzelfde heeft, sms dan WILJEIETSAFSPREKENWANTIKVERVEELME ON naar mijn nummer. Je mag ook tips sturen voor boeken die ik moet gaan lezen.
Zaterdag wordt de allerergste dag van de vakantie! Ik moet om 7 uur beginnen op de markt (tot 4 uur), en moet nog uit Bussum komen ook. Dat wordt dus om half 6 opstaan.

Ik denk dat ik het maar bij een kort berichtje laat vandaag, want ik weet gewoon niet wat ik moet schrijven. Het mag wel iets beter gaan.

In bikini door de grachten van Amsterdam

26 juni 2009, 18:22 u.

Háái. Mensen: school's out! Eindelijk, finalement, finally. In de laatste SE-week heb ik weer een paar mooie cijfers binnengesleept. Ze zijn wat saaier en minder revolutionair dan de vorige, maar hier zijn ze dan:
Aardrijkskunde: 6.3
Frans (informele brief): eerst een 4.6, toen herkanst naar een 6.4!
Nederlands (samenvatting): 7.0
Geschiedenis: 7.3
Engels mondeling: 7.3
Maatschappijleer: 7.5
Filosofie: 7.8
Wiskunde: 8.6
Zo, dat hebben we ook weer gehad. Voor ons nu slechts een (helaas niet-) eindeloze leegte, slechts hier en daar gevuld met een beetje op vakantie gaan met familie en vrienden en een paar zaterdaagjes op de markt. En aan het einde Lowlands.. Wat daarna komt, tja daar denken we nu even niet aan want dat is heel ongezond voor het vakantiegevoel.

Om het vakantiegevoel nog even wat beter te maken had ik bedacht om gister met een groepje gezellige mensen te gaan picknicken in het Maudje. Het was supermooi weer en niemand had iets beters te doen. Toen kwam er een nog beter idee van Iris/Tim en dat was om met z'n allen te gaan varen op de boot van Tim. In Amsterdam! Met 5 mooie grachtnimfen in bikini en Amstelgoden in zwembroek. Met wijn. Met stokbrood. Met een cake en met guacamole (alleen voor David).
We zijn in totaal waarschijnlijk op foto's te vinden van zo'n 100 toeristen in rondvaartboten (ik wist dat het er veel waren, maar zó veel?!). Uiteindelijk kwamen we de magere brug tegen en zijn we daar onderdoor de Amstel opgevaren. Ergens bij een molen hebben we eventjes aangelegd, een aantal van ons een duik genomen, en zijn we weer teruggegaan.
Jongens, het was heerlijk, bedankt voor deze dag. Moeten we zeker nog een keertje doen!

Twee jaar Pudna

14 juni 2009, 18:35 u.

Er is hier iets jarig, hoera, hoera, dat kun je wel zien dat is de web-log van Sophiieee. Vandaag, precies twee jaar geleden had ik besloten dat mijn eerste web-log (sophietjee.web-log.nl) een kutnaam had en maakte ik deze, nog steeds bestaande en populaire web-log aan. Daarom twee hoeraatjes voor Pudna: hoera! hoera!
En hoeveel lay-outs heeft arme pudna wel niet ondergaan, zo veel. Ik heb ze bijna allemaal nog. Het was een ongelooflijke moeilijke beslissing, maar hier is uiteindelijk mijn persoonlijke top 5:
1. De (rode) ballon.
2. Het kitch-hert.
3. Polaroids van de zee.
4. Elfje
5. 'Blommetjes'

I can drown in your eyes

6 juni 2009, 18:54 u.

Het is verschrikkelijk om te denken. En dan te denken aan wat je aan het denken bent, en dan op een kritische manier. Elke keer weer als ik dat doe, probeer ik er iets zinnigs over te zeggen. Dat is dan op zich niet zo verschrikkelijk, maar wát ik er dan over probeer te zeggen. Mijn god, het zo cliché! Telkens weer! Wat dan wel weer leuk is, dat is om cliché-zinnen/uitspraken te maken terwijl ze helemaal nergens op slaan. Maar als je het dan op zo'n manier zegt, dat het net echt lijkt, dan maakt dat niet uit want mensen denken er toch niet over na. Dat is het erge aan clichés: ze hebben totaal geen betekenis meer. Veel zijn er trouwens wel van waar, hoor, daar niet van. Maar je kan alles zo formuleren dat het super wijs en diepzinnig klinkt terwijl het absoluut nergens over gaat. Grappig wel, maar ook misleidend.

Ik heb trouwens Uggs gezien die nog leuk zijn ook. Ja, nee ik weet het, ik ben altijd zeer anti-Uggs geweest. Ben ik nog steeds, hoewel ietwat milder, maar deze wil ik wel even delen met jullie. Helaas alleen te vinden in kleuter- en kindermaten. Maarja, ze zijn toch iets te duur voor mij... Ze passen trouwens wel bij de nieuwe lay-out van m'n web-log, vind je niet?

Verder... Geweerwolft vrijdagavond. Echt SUPER spel. Ik heb wel 3 keer gewonnen! Twee keer als burger, één keer als weerwolf. De vierde keer werd ik gelijk dood gemaakt, maarja dat kwam nog goed uit want toen kon ik mijn fietsband oppompen die een paar grapjurken leeg hadden laten lopen (ik was nog een mazzelkont aangezien andere banden lek waren gestoken). David woont echt in een criminelenbuurtje daar! Na zijn feestje vorig jaar moest hij het Maudje in om de fietsen van Patricia en Malou uit het water te vissen. Verder heb ik wel alles overleeft.

xxx

thunderbold and lightning, very very frightning me

26 mei 2009, 20:11 u

.

Ja hoor, er is weer wat gebeurt in Nederland! Noodweer, dit keer. Alweer. Geen weeralarm, dat had weinig zin midden in de nacht, maar wel stilliggend verkeer en treinen, omgewaaide bomen, enorme hagelstenen, voor 15 miljoen euro schade en voor heel west-Nederland een slapeloze nacht. Want! Er was onweer, met flitsen en schichten en donders en knallen.

Om half 4 werd ik wakker omdat het onweer zich recht boven mijn huis bevond (en het Gooimeer natuurlijk). Om een uur of 4 was het aan de overkant, maar om half 5 kwam het weer terug. Ik was klaarwakker en heb veel donders en bliksem gefilmd (op youtube te vinden, maar die ***site ligt er weer eens uit dus je moet 'm zelf maar even zoeken). Cato kwam na een kwartier al bij mij in bed wonen, en om half 5 stond de hele familie op. Het was dus nogal een bizarre nacht. Ik sliep pas weer om 6 uur, toen het licht was en de vogeltjes vrolijk door het gedonder heen floten. Superkut geslapen dus, maar wel een paar leuke foto's. Jaja, spannend, spannend.

My medicine

18 mei 2009, 22:16 u.

Denken doe ik nou eenmaal heel veel. Het kan heel goed helpen in sommige situaties, sterker nog, als je het niet zou doen in de meeste situaties, zou het heel fout kunnen gaan. Natuurlijk moet je niet altijd alleen maar denken, want dan zou je gek worden, of depressief, of heel erg moe, of afgesloten van de buitenwereld. Want als je denkt, écht denkt, dat je dan geconcentreerd bent en zo, dan hoor je soms niks, dan zie je niks, dan zijn de prikkels die je zintuigen opvangen naar de achtergrond verplaatst. Of dat heb je juist als je je niet concentreerd, maar dan heet het dagdromen (wat ik overigens vaak doe, hetzij per ongeluk).
Nee, ik bedoel denken. Je denkt gedachtes, dat is nogal logisch. Waar ik me af en toe dood aan erger, is dat ik ze niet altijd precies kan sturen zoals ik het wil. Vooral 's avonds als ik in m'n bed lig en ik kan weer eens niet slapen, dat ik dan aan iets nuttigs probeer te denken, waar ik ook echt iets aan heb dus, maar dat het gewoon niet wil lukken.

Ik vraag me af hoe een gedachte er uitziet. Toen ik klein was dacht ik te weten hoe hoofdpijn eruit ziet: gekras aan de binnenkant van je hoofd. Blijkbaar had ik geen idee dat aan de binnenkant van je hoofd een schedel gevuld met hersens zit, dus had ik er een duidelijke voorstelling van. Ik had dan ook vaak hoofdpijn.
En als ik een nieuw dier zag: "Mama, hoe ziet hij er vanbinnen uit?"

In Japan, of zo, zijn wetenschappers bezig met een machine waarmee je dromen kunt projecteren. Tot nu toe werkt het alleen nog met letters en cijfers waar de proefkonijnen heel hard aan moeten denken. Maar, hoe raar is dat? Beelden van mijn dromen zijn niet te projecteren hoor. Ze zijn niet altijd 2D of 3D. Gewoon raar.

Trouwens, Plankenkoorts was echt supergeslaagd. De rest van de dag was weliswaar ERG KUT, om eerlijk te zijn. Maar 's avonds was toppie, het uitgaan ook trouwens.

Striped Pyjamas

9 mei 2009, 22:16 u.

Ik kom net uit het filmhuis in Bussum. Samen met mijn opa, oma, moeder en zusje hebben we de zaal (net als de overige bezoekers trouwens) huilend verlaten. The Boy in the Striped Pyjamas is de tweede film waarbij ik mijn tranen heb laten rollen. Het einde was echt zo zielig! Toen we thuis kwamen hebben we ook maar gelijk een feel-good movie gehuurd (Music & Lyrics). Die we nu kijken in gestreepte pyamabroeken. Gelukkig zijn we weer een beetje opgevrolijkt.
Nouja, morgen moet ik weer werken, dus ik moet gaan slapen. Sorry voor het korte berichtje!

Panic

6 mei 2009, 23:38 u.

Zo'n witte lege, dat je het in je hele lichaam voelt, terwijl het alleen in je hoofd is. En dat je dat weet, maar dat het daarom alleen erger is.

Queensday

30 april 2009, 14:14 u.

Jottum, het is weer koninginnedag. Dat betekent: Eleni is jarig! Die zit nu alleen lekker in London, Starbucks te drinken in een park. Gefeliciteerd Eleni, nu je 16 bent mag je ineens veel meer!

Nederland gaat massaal de straat op, het liefst in een potsierlijk oranje outfit. Vooral met dit voortreffelijke weer is de vrijmarkt druk bezocht. Iedereen houdt van Koninginnedag, zo veel zelfs, dat sommige mensen er gedichten over schrijven, diepzinnige gedichten vol passie en hartstocht.

Het spijt me, ik ben gemeen.
Ook rijden er gevaarlijke idioten rond met Koninginnedag. Zo iemand heeft bijvoorbeeld 2 uur geleden de bus geprobeert te scheppen waar de koninklijke familie in zat, maar miste en raakte wel 14 andere mensen. Inmiddels zijn er daarvan al 2 overleden. Wat een klootzak, zeg.

Maargoed, ik ben de deur nog niet uitgeweest vandaag. Ik ben een beetje bang voor Huizen met koninginnedag. Hoe erg is het dit jaar? Nog erger dan de voorgaande jaren? Of valt het mee? Als ik zo naar Bussum ga, is het centrum van Huizen onvermijdelijk. Ik zal er doorheen, of er omheen moeten, wat me zo een kwartier extra kan kosten. Maar er doorheen waarschijnlijk nog wel langer.

Koninginnenacht heb ik gister samen met Malou, Patricia en Britta doorgebracht in Utrecht. Ja, ik dacht ook dat we naar Amsterdam zouden gaan, maar blijkbaar niet. In Utrecht was het ook aardig druk hoor. Veel muziek op straat, en één pleintje was wel gezellig. Op een gegeven moment moesten we de Marokaantjes (ik wil niet discrimineren, maar zo was het nou eenmaal) letterlijk van ons af sláán. Onder andere een jochie die twee koppen kleiner was en beweerde dat hij negentien was. Daarna kwamen er twee andere jongens die ons een beetje beschermden tegen de plotseling ontstaande pit naas ons, maar ook zij legden heel subtiel een hand om je middel of op je kont. Dus verkasten we weer naar een stukje verderop (mooie zin) en toen besloten we toch maar de laatste trein te halen. Volgend jaar gaan we dus naar Amsterdam.

Ik kreeg net de horen van Malou dat een paar koters uit Amsterdam terugkomen, die we meeten op Spoorpop in Bussum, dus ik moet zo gaan. Dáág.

Brain travels

16 april 2009, 23:21 u.

Ik moet de klok even in de gaten houden, Eleni. Straks is het 23:23 u. Christus, dat gaat te ver.

Er is nog maar één lichtje aan in de woonkamer, de tafellamp naast mij. Het is zo lekker om even alleen beneden te zitten. Niet te lang, want straks komt er een beneden om te vragen of ik zo wel ga slapen. Morgen heb ik de eerste drie uur vrij, dus nee, ik ga zo niet slapen. Het is nu 23:23. De laatste van vandaag.

Ik wilde eerst schrijfster worden. Aan drie boeken ben ik al begonnen, de eerste werd geplaatst in de schoolkrant op de basisschool, elke editie een hoofdstuk. Ik was al op pagina 83, toen stopte ik er plotseling mee. Ik begon aan een nieuw boek. Daar kwam ik minder ver mee, zo'n 20 à 30 pagina's. Ik heb het laatst weer gelezen en nog een stuk geschreven. Het is een verhaal wat ik 's avonds in bed verzon voordat ik ging slapen, over geweldige avonturen in een gewelige wereld vol piraten en magie. Het was nog best goed geschreven. De helft was ik al lang weer vergeten dus ik werd erin meegesleept, het leek net of iemand anders het geschreven heeft. Ik weet niet hoe oud ik was, een jaar of 10?
Het derde boek was heel anders, en ging vrijwel direct over mezelf. Ik weet nog wel dat ik het begin verzonnen heb toen ik in de auto zat. Plotseling komen er dan ideeën bij je op, wil je die zo snel mogelijk uitvoeren en ben je zo gemotiveert, hier ga je echt wat van maken. Maar je kan er op dat moment niet aan beginnen en dan vergeet je het weer of heb je er geen zin meer in.
Toen ik dat verhaal herlas moest ik wel lachen. Ik wil er eigenlijk nog eens aan verder gaan.

Ben jij een beeldendenker? Ik wel, alles zie en denk ik in beelden. Of bijna alles. De letters op een pagina zie je eigenlijk nog nauwelijks als letters. Ze worden een filmpje in je hoofd, en het loopt niet eens achter met wat je leest. Je kan de woorden die je nog moet lezen al voorspellen, want de film in je hoofd loopt toch wel door. Als je dan stopt met lezen blijven de beelden zich herhalen, de stemmen van de figuren gaan gewoon door en als je echt in het boek zit blijven de gevoelens en de sfeer van het boek nog een hele tijd bij je. Hele periodes worden zo gekenmerkt door de boeken die ik las, de muziek die ik erbij luisterde.

Bij enkele films heb ik dat ook gehad. Dat de sfeer bij je blijft. Soms heel erg lang, een paar maanden. Soms een paar dagen. En soms altijd.

Of je droom. Dat heb ik wel minder vaak, maar die blijven ook de hele dag bij je. Ik probeer uit te vinden hoe ik dan de volgende nacht weer zo kan dromen, maar ik weet echt niet hoe dat moet. Dromen zijn echt geweldig, misschien wel beter dan boeken en films. Het is jouw avontuur, jij maakt het mee. In een boek of film kan je ook ontzettend mee worden 'gezogen', maar in een droom ben je het zelf, ook als je het niet wilt.

Laatst droomde ik dat je je hand in de televisie kon steken en alles kon pakken wat op het beeld te zien was. Ik at een chocolade-eitje van het scherm en ik had gratis Dr. Martins. Toen zei ik hardop tegen Cato, dit is vast een droom. Straks moet ik eens proberen te vliegen. Maar dat ben ik vergeten te doen want toen kwam er een reclame voorbij met iets wat ik heel graag wilde hebben.

Werewolf

5 april 2009, 12:04 u.

Ineens is de lucht blauw. Ik kijk naar buiten, en de zon schijnt weer. Woensdag, donderdag en vrijdag was het ook zo heerlijk, om weer met z'n allen in het Maudje te zitten. Ook een beetje raar, want het gevoel van twee jaar geleden komt weer heel sterk terug. Maar niet helemaal natuurlijk, er zijn nu ook andere mensen en andere muziek. Alleen het gevoel wat onderin zit, de vaste basis is wel hetzelfde. Die is in het Maudje toch anders dan ergens anders. Het is een beetje als een anker. Werken op de markt wordt ook steeds minder erg. Het is eigenlijk heerlijke afleiding van het anker. Ik merk het daar niet. Ja, ik tel nog steeds wel de uren af en kijk de hele dag uit naar 4 uur, maar als het dan eindelijk half 4 is, hoef ik niet meer zo nodig weg.

Gisteravond heb ik met Fenna twee films gekeken: Blindness, naar het boek "Stad der Binden" over een stad waar iedereen ineens blind wordt door een virus. De eerste honderd mensen ongeveer worden door de overheid in quarantaine gezet, waar er echt vreselijke dingen gebeuren. Ik heb het boek niet helemaal gelezen, want het was nogal moeilijk geschreven, zonder aanhalingstekens en bijna geen leestekens. Wel een redelijk goeie verfilming denk ik, niemand heeft een naam, er wordt soms chaotisch gefilmd, wat er wel bij past. De sfeer in het boek was natuurlijk wel beter, veel paniekeriger. Het einde had ik nooit gelezen, maar in de film kwam het iets te veel over als een happy ending, hoewel dat ook wel een beetje bevredigend was. De andere film was Wristcutters: a love story , klinkt heel depressief en zo, maar dat was het niet. Het gaat over een jongen, Zia, die zelfmoord pleegt omdat hij een gebroken hart heeft. Hij komt echter terecht in het hiernamaals voor zelfmoordenaars. De wereld is er ongeveer hetzelfde, maar dan net iets erger. Er lopen natuurlijk ook alleen maar mensen rond die zichzelf van het leven hebben beroofd. Als Zia te horen krijgt dat zijn ex-vriendin, om wie hij zelfmoord pleegde, ook zelfmoord heeft gepleegd gaat hij naar haar op zoek. Samen met een Russische muzikant Eugene (met de muziek van Gogol Bordello!) en een lifster Mikal die ze ergens oppikken. Mikal is per ongeluk doodgegaan aan een overdosis drugs, en is op zoek naar de PIC (People In Charge). Oké, wel een ietwat droevige film misschien, maar vooral ook schattig en met humor.

Goed, nu moet ik echt gaan leren voor Nederlands.

I Was Happy

31 maart 2009, 15:47 u.

One! Singular sensation! Nouja, viervoudige sensatie. Vier shows, afgelopen week. De versie van het Goois Lyceum van A Chorus Line, op school genaamd A Chorus Audition. Het was fantastisch, heel anders dan de voorafgaande jaren, maar op een positieve manier. Vind ik in elk geval! Elke avond heb ik vanuit de coulissen gekeken en stiekem was ik nog steeds wel heel erg jaloers op iedereen die op het podium stond hoor. Volgend jaar maar in de band anders! Maar anyway, het zag er geweldig uit, er werd goed gespeeld, de liedjes waren mooi, er werd ook mooi gezongen etcetera etcetera! Buiten de uitvoeringen om natuurlijk ook veel "pret" gehad. Hoewel het uitgaan op zaterdagavond een beetje in het water viel door de politie. Jammer dat er allemaal kleine groepjes waren ontstaan! Uiteindelijk heb ik vooral rondjes gefietst en zo veel mogelijk mensen verzameld. Maargoed, in de lerarenkamer was het weer verrassend gezellig. 't Blijft bizar als je samen met een aantal leraren wijn drinkt en de leukste gesprekken hebt.
Goed, voor een paar mensen (lees: bijna iedereen!!) was het dit jaar de aller-aller laatste keer... Sorry dat ik het er nog even inwrijf, maar ik wil ook nog even zeggen dat ik het echt, echt, echt, echt, echt, écht heel erg jammer vind! Ik ga jullie volgend jaar ZO erg missen! Ik denk dat ik eraan zal overlijden.
Maar laat je humeur niet door mijn diepgewortelde verdriet verpesten, kijk nog maar even naar mijn filmpjes van de musical, en voor meer op de site (klik) van A Chorus Audition.

Liefs

SE-week #2

19 maart 2009, 17:08 u.

Tjongejongejongejonge jonge. Wat een SE-week weer. Acht SE's! Acht ja. De eerste maandag gelukkig wel vrij, maar de maandag van deze week dan weer wel SE's. Goed. Vandaag heb ik eindelijk alle behaalde resultaten weten te bemachtigen, en ik ga ze even op een rijtje zetten. Over het algemeen ben ik best tevreden:

Aardrijkskunde: 6,7
Geschiedenis: 7,3
Maatschappijleer: 7,4
Wiskunde: 8,6
Frans luistertoets: 6,5
Frans mondeling: 6,5
Nederlands formele brief: 7
Engels formele brief: 7,4

Goed, wiskunde wordt dus m'n herkansing (dinsdag) en ik was vooral blij met m'n cijfer voor de Franse luistertoets. Daar had ik namelijk geen idee wat ik invulde. Wiskunde is ook geen dramatisch cijfer, het is zelfs nog een voldoende, maar toen ik de fouten zag die ik had gemaakt op het SE waren die zo dom dat ik een herkansing wel waag... En het is zonde om die te verspillen! Verder wil ik Eleni nog even met open mond aan staren (maar dan via deze tekst) omdat ze een 8,9 had voor wiskunde en een 9,6 voor maatschappijleer. Ik weet alleen niet zo'n goeie emoticon daarvoor. :O Zoiets misschien.

Paranoid Polaroid

17 maart 2009, 22:33 u.

Voor alle polaroids, klik hier (link naar Flickr).

Voor papa

12 maart 2009, 0:12 u.

Ja, echt. Nóg eentje. Voor papa in Hongarije. In HQ bekijken! Grappigste stukje is als Cato een dinosaurus nadoet.

Krukketje

8 maart 2009, 22:34 u.

De ring is verkocht voor €90,80!

$_$

4 maart 2009, 20:01 u.

Wat is dit? Een of andere lelijke, kitscherige, goudkleurige ring. Ja dat was wel wat ik dacht toen ik hem een paar jaar geleden opraapte op een strand in Griekenland. Of ik dook 'm op uit de zee, ik weet het niet eens precies meer. Ik wist ook niet dat we hem al die tijd nog bewaard hadden, tot ik hem vanochtend tegenkwam in Cato's kamer. Ik had hem voor de leuk omgedaan, omdat hij wel bij de rest van m'n foute outfit paste. Nou blijkt dit helemaal geen foute kitscherige ring te zijn, het merkje wat erin staat zegt: (symbooltje, waarschijnlijk een jaarnummer) 52 585. Waar die 52 voor staat weten we nog niet, als het symbooltje inderdaad aangeeft uit welk jaar het komt, is het waarschijnlijk 1994 of 1995, en 585 staat voor 58,5 % goud. Dat is 14 karaat. Jammer genoeg niet heel veel, maar wel goed voor ruim €11,- per gram. Ik hoopte dus al dat mijn ring wel een kilootje of drie zou wegen, maar meer waarschijnlijk is toch 7,5 gram. Toch goed voor zo'n €80,- .

Game Over

23 februari 2009, 14:35 u.

Als eerste: gefeliciteerd Patricia, met je zeventien-jarig-bestaan! Zo'n dag als vandaag is elk jaar weer belangrijk, bijzonder en ontroerend, als je bedenkt dat het precies een x-aantal jaar geleden is toen je uit dat gat werd geperst. Dus tijd voor taart en cadeaus!

Verder is het vandaag helemaal niet zo'n leuke dag, omdat de leerplicht zijn plicht weer doet. We moeten weer naar school. Hoewel de vakantie nog behoorlijk lang duurde voor mijn gevoel (komt heel misschien omdat ik bijna alleen maar gewerkt heb) had ik nog wel een weekje vrij willen hebben. Wat ik allemaal gedaan heb? Gewoon gewerkt dus, voornamelijk in een fabriek, flessen "stickeren" en inpakken, en het magazijn ombouwen (samen met Fenna). Daarna heb ik al het verdiende geld in één keer uitgegeven in de Negen Straatjes en in de Kalverstraat, ook samen met Fenna. En toen gingen we met de hele familie van Welsen naar de Leperkoen, om te vieren dat opa en oma ook weer een jaar ouder zijn, en omdat we samen zo'n fantastische familie zijn. Oh, en misschien ook wel omdat we lekker op elkaar kunnen schelden zonder ons iets aan te trekken van anderen.
Ontzettend veel enge kusjes, voor iedereen, van mij. Dat we er volgend jaar maar weer zo'n gezellige boel van maken.

PS: voor foto´s van de Leperkoen, klik hier.

Sick

10 februari 2009, 23:14 u.

Ik ben zo moe. De hele dag door val ik overal in slaap. Mijn neus zit trouwens helemaal dicht, dus ik ruik en proef geen reet, net zoals mijn oren. De hele dag loop ik te gapen in de hoop dat ze een beetje open gaan, en anders wel omdat ik zo moe ben. Alle papieren servetjes en alle zakdoekjes zijn inmiddels al op, en mijn make-up doe ik ook niet meer op want ik huil het er zo af. Nee, ik ben geen emo, mijn ogen lopen gewoon de hele tijd vol. De keelpijn is gelukkig weg, maar de hoofdpijn nog niet echt. Nouja, ik zit wel 'lekker' thuis met dit pokkeweer, en ik hoop dat ik maar niet al te veel mis o p school.
Afijn, zaterdagavond was er natuurlijk nog het feestje van Wout en Bente, wat toch wel erg geslaagd is. Eleni en ik lekker eerst optutten met veel glitters + the Hills kijken (allebei in een andere kamer, een andere aflevering). Dat was errug gezellig. Ook gezellig was Cato die vandaag ook ineens ziek thuis kwam, moest ik de bank delen.
Ik wilde ook nog even kwijt dat ik supertrots ben op Eleni en mij, omdat we het hele feestje, van Wout en Bente dus, op onze nieuwe-9-centimeter-hoge-hakken hebben volgehouden.
En wist je dat je met glitters op je ogen buiten ineens veel meer sterren ziet? Ik wed ook dat het werkt als het niet helder is. Maar nu heb ik een heel raar gevoel, alsof ik om ga vallen, terwijl ik toch best stevig in mijn computerstoel met veel leuningen zit, dus ik denk dat het tijd wordt om maar eens te gaan slapen.
Beetje raar berichtje was dit, beetje raar gevoel heb ik nu.
Goed, dag.

Het Gelukselixer

6 februari 2009, 7:57 u.

Eindelijk eindelijk! Mijn CKV-filmpje online (opdracht voor CKV 'maak je eigen film'). Mijn computer heeft de nacht moeten doorhalen, maar het is 'm gelukt. Vimeo deed er uiteindelijk 5 uur over, Youtube weet ik niet precies, maar wel langer. Klik hier voor youtube, en klik hier voor Vimeo. Bij Youtube natuurlijk wel even op hoge kwaliteit bekijken!

Polaroid (1937 - 2008)

18 januari 2009, 17:39 u.

Zoals iedereen weet, werd de welbekende, en schijnbaar populaire Polaroid-fotografie met uitsterven bedreigd. Welnu, verkeren wij in een tijd waar we met zekerheid en zonder nog enige hoop kunnen constateren dat Polaroid is uitgestorven. Ja, er zijn nog een aantal filmpjes die het nog doen. Maar die zullen ook spoedig op zijn, of onbruikbaar. Gister nog, een advertentie op Marktplaats: gratis af te halen, twee Polaroid 600 camera's, waarvan één nog nooit gebruikt, met 40 polaroid opnames die overtijd zijn. Alleen af te halen, ze zouden niet op de post gedaan worden. Toevallig woonde deze meneer in Huizen, in Eleni's straat nog wel. En ja, met gratis heb je niets te verliezen. De opnames waren tot eind 2004 en 2005 houdbaar. Nu kun je zo'n filmpje ongeveer 4 à 5 jaar na overschreiding van de houdbaarheidsdatum nog wel gebruiken. Dus met een beetje geluk doen ze het nog. De camera's waren niet veel soeps. Op ééntje zaten nog 6 opnames die we "even hebben opgemaakt". Maar aan camera's hebben wij hier geen tekort.
Waarom is Polaroid beter dan digitale fotografie:
- je foto wordt direct ontwikkeld, en dat is veel cooler dan digitale fotografie.
- het filmpje van een Polaroid is óók de batterij, dus je zit nooit met een lege accu.
- de camera's zien er mooier uit.
- een muur vol polaroids is veel leuker dan je uitgeprinte fotootjes.
- leg eens een polaroidfoto naast een digitale, dan zie je gelijk dat polaroid veel mooier is.
En waarom is het dan uitgestorven? Tja, vooral door de medische zorg. Die sector was de grootste consument van Polaroid: foto's van patienten (röntgen) moesten direct klaar zijn. Nu is er dus digitaal, en dat is makkelijker.
Makkelijker!

The Moments

9 januari 2009, 22:04 u.

Film: the Hours. Moest even kwijt hoe herkenbaar die film is. Niet normaal. Misschien een beetje een emo-bericht als je 'm hebt gezien, dat je denkt van, 'Huh. Niet overdrijven'.

De BDE op Oudejaarsavond

1 januari 2009, 11:47 u.

Goh. Tweeduizendnegen. Voelt alsof dat het altijd al geweest is. Maar gister was het toch echt tweeduizendacht. Het voelt dus niet echt als een nieuw jaar. Gister wel de jaarsovergang gevierd natuurlijk! De hele familie van Welsen was hier gisteren, ongeveer 19 man. Veel oliebollen gegeten, te veel. En we hebben er nog wat over. Moet er nu alleen niet te veel aan denken.
Eerder op de avond waren Fenna, Cato en ik nog even naar het meer gegaan, wat voor de helft bevroren is. Het is (was?) stevig genoeg om op te staan, dus wij hebben een tijdje over dat meer geschuifeld. Cato's pogingen om stukjes te glijden waren helaas niet erg succesvol en eindigden vaak in valpartijen. Verderop, aan de andere kant van het meer zagen we wel dat er wat "gastjes" vuurpijlen over het ijs schoten, het meer op. Niet onze kant op. Wel dus. Net toen we met onze ruggen naar hun toe stonden hoorden we het geluid van een vuurpijl wel erg dichtbij komen. Toen we ons omdraaiden schrok Cato zich bijna dood (letterlijk) en viel ze op het ijs, waardoor de vuurpijl haar net miste (ongeveer een halve meter ernaast). Fenna en ik waren natuurlijk ook heel erg geschrokken, maar we moesten wel heel hard lachen. Door ons lachen heen gebruikten we onze adem om die mensen héél hard uit te schelden. Cato rende schuifelend zo hard ze kon het ijs af en murmelde nog zoiets van "Hondenlullen! Ik wil hier weg! Echt ik wil hier weg!". Fenna holde nog achter haar aan en ik bleef nog even staan om ze nog meer uit te schelden en nog wat op adem te komen. Het was ook niet echt grappig, en dat vond ik het ook niet, maar van de zenuwen krijg je soms gewoon de slappe lach. Cato is helaas wel getraumatiseerd, maarja, dat ding ontplofte ook maar op twee meter afstand.
Weer thuis hebben we nog wel wat mooie plaatjes geschoten van het vuurwerk, om 12 uur een laatste oliebol gegeten en heel veel flessen champagne laten ontploffen. Om 2 uur ging mijn oma (82 jaar) nog twisten met mijn vader (wat natuurlijk vastgelegd is in bewegende beelden, binnenkort op YouTube te zien, denk ik). Om half 3 was iedereen weg, vanacht heb ik gedroomd dat ik ineens bij de oliebollenkraam werkte, en om half 11 vanochtend zat ik hier beneden. Goed dat was het. Hoe was het bij jullie?