18 mei 2009, 22:16 u.
Denken doe ik nou eenmaal heel veel. Het kan heel goed helpen in sommige situaties, sterker nog, als je het niet zou doen in de meeste situaties, zou het heel fout kunnen gaan. Natuurlijk moet je niet altijd alleen maar denken, want dan zou je gek worden, of depressief, of heel erg moe, of afgesloten van de buitenwereld. Want als je denkt, écht denkt, dat je dan geconcentreerd bent en zo, dan hoor je soms niks, dan zie je niks, dan zijn de prikkels die je zintuigen opvangen naar de achtergrond verplaatst. Of dat heb je juist als je je niet concentreerd, maar dan heet het dagdromen (wat ik overigens vaak doe, hetzij per ongeluk).
Nee, ik bedoel denken. Je denkt gedachtes, dat is nogal logisch. Waar ik me af en toe dood aan erger, is dat ik ze niet altijd precies kan sturen zoals ik het wil. Vooral 's avonds als ik in m'n bed lig en ik kan weer eens niet slapen, dat ik dan aan iets nuttigs probeer te denken, waar ik ook echt iets aan heb dus, maar dat het gewoon niet wil lukken.
Ik vraag me af hoe een gedachte er uitziet. Toen ik klein was dacht ik te weten hoe hoofdpijn eruit ziet: gekras aan de binnenkant van je hoofd. Blijkbaar had ik geen idee dat aan de binnenkant van je hoofd een schedel gevuld met hersens zit, dus had ik er een duidelijke voorstelling van. Ik had dan ook vaak hoofdpijn.
En als ik een nieuw dier zag: "Mama, hoe ziet hij er vanbinnen uit?"
In Japan, of zo, zijn wetenschappers bezig met een machine waarmee je dromen kunt projecteren. Tot nu toe werkt het alleen nog met letters en cijfers waar de proefkonijnen heel hard aan moeten denken. Maar, hoe raar is dat? Beelden van mijn dromen zijn niet te projecteren hoor. Ze zijn niet altijd 2D of 3D. Gewoon raar.
Trouwens, Plankenkoorts was echt supergeslaagd. De rest van de dag was weliswaar ERG KUT, om eerlijk te zijn. Maar 's avonds was toppie, het uitgaan ook trouwens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten