Een middag met Cato

22 september 2007

Omg, wat voel ik me slecht dat ik dit bericht typ!

Een middag met Cato:

M'n zusje zit op scouting, waar ze elke week zeilen. Deze week ben ik alleen thuis met Cato, die daar dus helemaal geen zin in heeft. 10 minuten voor het begint zeg ik haar dat ze weg moet, omdat ze anders te laat komt. In het begin doet ze alleen maar dwars, maar als ik dreig onze ouders te bellen knapt er iets in haar hoofd. Tenminste, als je Cato Teunissen heet.

In het begin is het altijd wel grappig. Ze probeert me vergeefs met een boek te slaan, maar omdat ze mist zet ze een keel op. Ik moet een beetje lachen en dat maakt haar nog woedender. Toen ik de blik in haar ogen zag wist ik dat ik nu op moest passen. Ik pak snel de telefoon en zeg dat ik mama bel als ze iets doet. Haar reactie daarop is niet echt subtiel. Gillend en met rode ogen rent ze op me af en probeert de telefoon uit mijn handen te wrikken. Dat lukt niet en dus scheld ze maar uit. Ik zou volgens haar een kinderachtige trut zijn, die haar chanteert. Dat is natuurlijk ook wel een beetje zo, maar doorgedraaide zusjes moet je aanpakken volgens de harde aanpak van Mirjam.

Vervolgens rennen we 5 minuten achter elkaar aan door de kamer, totdat Cato zich op de bank laat vallen en zegt dat ze dan wel naar scouting gaat. He he, denk ik. Maar als ze een paar seconden in de gang heeft gestaan stormt ze toch weer de kamer in om me nog een keer uit te schelden. Nu trekt ze haar schoen uit en probeert me te slaan als ik de telefoon bij m'n oor houd. Uiteindelijk, na een mislukte poging om sleutels tegen mijn hoofd te gooien, ren ik de trap op naar de badkamer en draai de deur op slot. Het voelt wel een beetje als een griezelfilm. Ik bel mijn ouders, die eerst overwegen om terug te komen (Nee!) maar dan kan ik Cato overhalen om mijn vader even aan de telefoon te spreken. Als we (ja, ik dus ook) beloven het goed te maken, komen ze niet terug (ik zeg gelijk oke, doen we), anders vinden ze ons (ja, ik dus ook!!) te klein om alleen thuis te blijven. Pffff, Cato was echt heel erg eng. Maar toen ze zich snikkend in mijn armen wierp en "sorry, ik ging even uit m'n dak" mompelde was ze toch weer mijn kleine zusje. :-)

XXX SOPHIE

PS: aangeboden: zusje, te leen voor een weekend. Doet geen vlieg kwaad!