Een slecht verhaal

3 oktober 2008, 20:30 u.

Twee oktober was een regenachtige dag, en ook een lange dag voor de meeste mensen. Donderdag is altijd een lange kutdag. Standaard. Toch waren er een stuk of zes kiddo's die niet zoals iedereen levenloos de lessen uitzaten. 's Avonds om acht uur zou één van hun wensdromen in vervulling gaan in de vorm van een concert in Ahoy. Daarom vertrokken ze zo snel mogelijk na school om de trein te halen naar Rotterdam. Even was het onzeker of ze het zouden halen, maar alles kwam goed. Na een treinreis van ongeveer anderhalf uur kwamen ze aan, twee uur voor de deuren open zouden gaan. Ze waren niet de eersten, ook al stonden er niet heel erg veel mensen. Het regende nu hard, maar de mensenmassa ging schuil onder een dak van paraplu's en poncho's. Zingend stonden ze te wachten. Niet alle mensen waren daar even blij mee, maar daar trokken ze zich niks van aan.
En eindelijk, na twee uur wachten, een paar regenbuien en dooie tenen gingen de deuren open. De mensenmassa die inmiddels drie keer zo groot was geworden duwde en trok om als eerste naar binnen te kunnen. De zes koters wurmden zich behendig naar voren en renden zo hard als ze konden naar de zaal. Daar ploften ze een beetje ongemakkelijk neer tussen tientallen benen. Over een uur zou eerst het voorprogramma komen. Gelukkig liep het niet uit en konden ze hun oncomfortabele houding snel achter zich laten. Na een half uur was het voorprogramma al klaar en dan was het nu wachten op de hoofdact... De spanning groeide naarmate de minuten verstreken. Een paar aardige maar nogal foute studenten, twee stuks, stonden voor de zes verwachtingsvolle hoofdpersonages en praatten met ze over tekenfilms als Fairly Odd Parents, Spongebob, Dommel, Brum, Dino Baby's en nog veel meer sentimentele dingen uit de jeugd die zo ver weg leek. Hun gesprek werd echter onderbroken toen de hoofdact eindelijk opkwam. Een enorm lawaai steeg op uit de mensenmassa in Ahoy. En daar waren ze dan, helemaal live, helemaal geweldig, helemaal voor de tweede keer, helemaal ... COLDPLAY. En wat waren ze goed. Ze speelden alles waar de zes koters van gedroomd hadden (behalve Warning Sign dan) en de effecten waren duizend keer zo mooi dan in Paradiso. Toch is het moeilijk te zeggen welk concert mooier was, maar één ding is zeker, als Jesse vandaag niet op school zou zijn geweest, zou hij gelukkig gestorven zijn. Aldus Jesse.

En vandaag staat die idioot er gewoon weer!
xxx