16 april 2009, 23:21 u.
Ik moet de klok even in de gaten houden, Eleni. Straks is het 23:23 u. Christus, dat gaat te ver.
Er is nog maar één lichtje aan in de woonkamer, de tafellamp naast mij. Het is zo lekker om even alleen beneden te zitten. Niet te lang, want straks komt er een beneden om te vragen of ik zo wel ga slapen. Morgen heb ik de eerste drie uur vrij, dus nee, ik ga zo niet slapen. Het is nu 23:23. De laatste van vandaag.
Ik wilde eerst schrijfster worden. Aan drie boeken ben ik al begonnen, de eerste werd geplaatst in de schoolkrant op de basisschool, elke editie een hoofdstuk. Ik was al op pagina 83, toen stopte ik er plotseling mee. Ik begon aan een nieuw boek. Daar kwam ik minder ver mee, zo'n 20 à 30 pagina's. Ik heb het laatst weer gelezen en nog een stuk geschreven. Het is een verhaal wat ik 's avonds in bed verzon voordat ik ging slapen, over geweldige avonturen in een gewelige wereld vol piraten en magie. Het was nog best goed geschreven. De helft was ik al lang weer vergeten dus ik werd erin meegesleept, het leek net of iemand anders het geschreven heeft. Ik weet niet hoe oud ik was, een jaar of 10?
Het derde boek was heel anders, en ging vrijwel direct over mezelf. Ik weet nog wel dat ik het begin verzonnen heb toen ik in de auto zat. Plotseling komen er dan ideeën bij je op, wil je die zo snel mogelijk uitvoeren en ben je zo gemotiveert, hier ga je echt wat van maken. Maar je kan er op dat moment niet aan beginnen en dan vergeet je het weer of heb je er geen zin meer in.
Toen ik dat verhaal herlas moest ik wel lachen. Ik wil er eigenlijk nog eens aan verder gaan.
Ben jij een beeldendenker? Ik wel, alles zie en denk ik in beelden. Of bijna alles. De letters op een pagina zie je eigenlijk nog nauwelijks als letters. Ze worden een filmpje in je hoofd, en het loopt niet eens achter met wat je leest. Je kan de woorden die je nog moet lezen al voorspellen, want de film in je hoofd loopt toch wel door. Als je dan stopt met lezen blijven de beelden zich herhalen, de stemmen van de figuren gaan gewoon door en als je echt in het boek zit blijven de gevoelens en de sfeer van het boek nog een hele tijd bij je. Hele periodes worden zo gekenmerkt door de boeken die ik las, de muziek die ik erbij luisterde.
Bij enkele films heb ik dat ook gehad. Dat de sfeer bij je blijft. Soms heel erg lang, een paar maanden. Soms een paar dagen. En soms altijd.
Of je droom. Dat heb ik wel minder vaak, maar die blijven ook de hele dag bij je. Ik probeer uit te vinden hoe ik dan de volgende nacht weer zo kan dromen, maar ik weet echt niet hoe dat moet. Dromen zijn echt geweldig, misschien wel beter dan boeken en films. Het is jouw avontuur, jij maakt het mee. In een boek of film kan je ook ontzettend mee worden 'gezogen', maar in een droom ben je het zelf, ook als je het niet wilt.
Laatst droomde ik dat je je hand in de televisie kon steken en alles kon pakken wat op het beeld te zien was. Ik at een chocolade-eitje van het scherm en ik had gratis Dr. Martins. Toen zei ik hardop tegen Cato, dit is vast een droom. Straks moet ik eens proberen te vliegen. Maar dat ben ik vergeten te doen want toen kwam er een reclame voorbij met iets wat ik heel graag wilde hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten