5 april 2009, 12:04 u.
Ineens is de lucht blauw. Ik kijk naar buiten, en de zon schijnt weer. Woensdag, donderdag en vrijdag was het ook zo heerlijk, om weer met z'n allen in het Maudje te zitten. Ook een beetje raar, want het gevoel van twee jaar geleden komt weer heel sterk terug. Maar niet helemaal natuurlijk, er zijn nu ook andere mensen en andere muziek. Alleen het gevoel wat onderin zit, de vaste basis is wel hetzelfde. Die is in het Maudje toch anders dan ergens anders. Het is een beetje als een anker. Werken op de markt wordt ook steeds minder erg. Het is eigenlijk heerlijke afleiding van het anker. Ik merk het daar niet. Ja, ik tel nog steeds wel de uren af en kijk de hele dag uit naar 4 uur, maar als het dan eindelijk half 4 is, hoef ik niet meer zo nodig weg.
Gisteravond heb ik met Fenna twee films gekeken: Blindness, naar het boek "Stad der Binden" over een stad waar iedereen ineens blind wordt door een virus. De eerste honderd mensen ongeveer worden door de overheid in quarantaine gezet, waar er echt vreselijke dingen gebeuren. Ik heb het boek niet helemaal gelezen, want het was nogal moeilijk geschreven, zonder aanhalingstekens en bijna geen leestekens. Wel een redelijk goeie verfilming denk ik, niemand heeft een naam, er wordt soms chaotisch gefilmd, wat er wel bij past. De sfeer in het boek was natuurlijk wel beter, veel paniekeriger. Het einde had ik nooit gelezen, maar in de film kwam het iets te veel over als een happy ending, hoewel dat ook wel een beetje bevredigend was. De andere film was Wristcutters: a love story , klinkt heel depressief en zo, maar dat was het niet. Het gaat over een jongen, Zia, die zelfmoord pleegt omdat hij een gebroken hart heeft. Hij komt echter terecht in het hiernamaals voor zelfmoordenaars. De wereld is er ongeveer hetzelfde, maar dan net iets erger. Er lopen natuurlijk ook alleen maar mensen rond die zichzelf van het leven hebben beroofd. Als Zia te horen krijgt dat zijn ex-vriendin, om wie hij zelfmoord pleegde, ook zelfmoord heeft gepleegd gaat hij naar haar op zoek. Samen met een Russische muzikant Eugene (met de muziek van Gogol Bordello!) en een lifster Mikal die ze ergens oppikken. Mikal is per ongeluk doodgegaan aan een overdosis drugs, en is op zoek naar de PIC (People In Charge). Oké, wel een ietwat droevige film misschien, maar vooral ook schattig en met humor.
Goed, nu moet ik echt gaan leren voor Nederlands.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten